Sungurlunun Derdini Şiiri - Kemal Berk

Ağır ağır çıkayım, manastırın tepeye
Kimler neler ediyor, yükseklerden görmeyi
Neler neler anlatır, şu garibin gönlüne
Gözlerimle göreyim, Sungurlunun derdini

Ankara’dan Çorum’a göz ucuyla taradım
Kimler durmuş sözünde, zerresini aradım
Ağlayasım gelince, gözlerimi kapadım
Diyemedim kimseye, Sungurlunun derdini

Altmış yıllık ömrümde her şey yerli yerinde
Asiller uyurgezer, vekillerse keyfinde
Yüreğim yanık yine, kalemden dökülünce
Sòz verenler unuttu, Sungurlunun derdini

Mikrofonu kapanlar, meydanlarda söz verdi
Koltukları kapanlar, muradına hep erdi
Umudumuz desek de, yıllar bizi hep gerdi
Ben üzüldüm siz bilin Sungurlunun derdini

İl oluruz diyerek, yıllarca boşa coştuk
İlçelik elde kalsın, buna da razı olduk
Emekliler şehrine, nasılda hızlı koştuk
Göz ucuyla bir görün, Sungurlunun derdini

Memlekette usta çok, taş betondan ev yatık
Bağ bahçeyi bozarak, meskenlere çok açtık
Diğ çayı, budak özü, kurudu susuz kaldık
Yüreklerde hissedin, Sungurlunun derdini

Birkaç köyün dışında, sebze meyve ürün yok
Köyden gelip şehirden, yumurta alan pek çok
Yan gelip yatmak kolay, sorarsan hepisi tok
İşsizlik can yakıyor, Sungurlunun derdini

Ben yazmaktan utandım, konuşanlar utanmaz
Yüzüme sırıtanlar, yüreğime dokunmaz
El ele tutuşarak, birlik niye olunmaz
Gönüllerde çözelim, Sungurlunun derdini

Kemal’eren Kemal Berk
29.1.2021