Sungur Sefa Şiirleri - Şair Sungur Sefa

0

TAKİPÇİ

Sungur Sefa

Karanlık, karanlık, sadece saiyah bir gölge değil gözde.
Karanlığın ardında bir şey var onu bulmak özde.
Gözlerini kapadığında göremezsin hiç bir şey.
İşte onu görebilmekte her şey.

Hiç bir ışık aydınlatamaz onu.

Devamını Oku
Sungur Sefa

Sevilmek zor arkadaş.
Nedensiz ucurumlara giderken sorgulamazsın nereye diye.
Sevgilinin dudağında bir olmazsındır.
Hep olmazlarla hatırlanmak zor olsa gerek

Hani canın bir çay ister üsküdarda..

Devamını Oku
Sungur Sefa

Yalnızca maviydi gözleri.
Okyanus yüklü, soğuk. ve sessizdi.
İkaz eden bişey yoktu ama ölüm tehlikesi vardı..
Ölüm onun sahilinde sert bir dalgayla gelebilirdi...

Yalnızca maviydi gözleri..

Devamını Oku
Sungur Sefa

Bir kasım günüydü.
Yüzüme vurdu güneşin sarışınlığı.
Mutluydum çok zaman olmuştu gülere uyanmayalı.
İçimde bir sevda vardı güneşten daha sarışın.

Bir kasım akşamıydı karanlık.

Devamını Oku
Sungur Sefa

Sen ve ben diye bişey hiç olmadı.
Hep ben vardım,seven, şiirler yazan,dinleyen.
Ben kurdum hayalleri.
Sen hiç olmadın şarkımızı söylerken.

Ben yaktım geceleri, ben ağladım ikimize.

Devamını Oku
Sungur Sefa

Şey acaba, bir bakarmısınız.
Uzaktan gördümde bu akşamın karanlığında.
Öyle kıvrılırken sokağın kenarında.
Sarışınlığınız carptı heralde,sendeledim.
Herneyse işin aslı seni birine benzettim.
Hani suretin benziyorda, gerisi benzemiyor.

Devamını Oku
Sungur Sefa

Ve o an söndü umutların kandilleri.
Karanlığa boğuldu tüm hayalleri.
Ne istediler ondan biti ümitleri.
Çalındı beyninde ve kalbindeki emelleri.

Buz kesti damarlarındaki kan.

Devamını Oku
Sungur Sefa

Herşey bitmek için başlar.
Bir sevda,heycanlandıran,umutlandıran,bir sevda.
Hayat herşeyiyle ölüme gitmezmi.
Ve ölüm en son bitiş değilmidir..

Tükenmek sadece kaybetmek mi dir.

Devamını Oku
Sungur Sefa

Leyla ile mecnun bile yalan.
Fuzuli nin hikayesi.
Züleyhanın aşkıyla bitti gerçeği.
Yanindaki``ne aşk nidaları dökerken biri.
Aklında onun olmayan sevgili.
AŞk bir öpücük niyetine tüm romantik yerlerde.

Devamını Oku
Sungur Sefa

İnsan doğumu ile başlar ağlamaya..
Çocukken kırılan bir oyuncaktır ağlamaya sebep.
Belkide isteyip alamadığı.
Büyüdükçe ağlamak için o kadar çok neden doğarki.
Yanlışlar,karşılıksız beslenen o büyük sevgiler.
İnsan ağlar, ağladıkca gözlerinden boşalır dertleri.

Devamını Oku