Süngü, Gece, Ay ışığı Şiiri - Kenan Taşkın

Bir, iki, üç demeden atladılar
Soğuk zemperi esmekteydi, sağ baştaki çavuş
Gözlerini dikmiş haykırmakta ve ufukta sancılı bin ana doğurmaktaytı.
Ahmet onbaşı elinde kınalı çakmağı bir tüfeğini temizlemekte birde doğan yeni bebeğe bakmaktaydı.

Bulutlar çok karaydı, topların barut kısımına değmesin diye anneler yavrularını sarar gibi onları sarmaktaydılar.

Bir tek ürkeklik yoktu Kürt Ali Laz Memet hepsi buradaydı.
Bir emirle yer gök inleyecek ve gözlerindeki gizli prangalar çözülecekti.
Sabaha doğru Conkbayırı ateş sesleriyle inledi sesler sesleri çığlıklar çığlıkları kovaladı ve yeni doğan bebek de dahil hiçbiri geriye bakmadılar anneler tanımadan veriyorlardı. topları erkeklerin ellerine,
Yerden yatan kandı
Ama önlerinde her geçen zaman azim ve doğan bebeğe
Bırakılacak özgür bir vatandı

Ufukta süngü gece ve ayışığı vardı
Ordular....
Süngü gece
Ayışığı ise
Vatandı...

Yerde akan kandı...