Kardeşim, yolda giderken bir anda durakladı. Usul usul kaçırdığımız hayatın kolundan tutup çeken bir sesle, “Abla” dedi.
“ Gökkuşağına bak! ”
Kaldırdım başımı ve simsiyah cam binaya hınzırca gülümseyerek vurmuş gökkuşağı renklerine binmiş buldum kendimi..Tam o noktada kıpırdamadan durmaya başladık. Dondurulmuş da, içinde insanların hareket etmeyi sürdürdüğü bir film şeridi gibiydi, Kadıköy…
Binaların ötesinden akşam alacasının izini çizen gökyüzünün süsüne, çisildeyen yağmurun sesi karıştı. Önce kuyruksuz bir köpek geçti kareden; sonra tarihin sahnesinden bir tramvay. Ve kulağımızdan girip kalbimize doldu Vaya Con Dios’un ezgisi.
02-10-2005
Aynur UluçKayıt Tarihi : 25.9.2006 17:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aynuru onun sanatçı yanlarını çok seviyorum dostlar,çünkü o bir çakıl taşı.bilirsiniz çakıl taşları nın tüm sivrilikleri suyun elleriyle yontulmuş ve güzelliğe dönüşmüştür...
dediğin doğruydu politik ve ticari kaygılarla sanat yapanlar; sahilde yürüyen insanların kumsalda bıraktığı ayak izleri gibi bir dalga ömründe var oluyorlar,işte bu duru öykü bilincimi bir çilingir gibi zorlayıp bir doğrunun kapısını daha açtı bana...
sağol...
Daha eskilerden ''aldı da bir yağmur'' şarkısından(katibim) sonra anadolu yakası için en aklımda kalan dizesi yukarıda ki dizeydi
1975 ve civarındaki yıllarını tanırım Üsküdarın.Bol miktarda bağdadi evlerden vardı henüz o yıllarda.
Kadıköy ve Moda biraz yukarılarda...
Sanırım Barış Manço o zamanlar kalfalık dönemi eserlerini bestelemekte meşguldü.Sakız hanım ve Mahur bey den çünkü hala esintiler vardı demek ki..
Bilinç zamanı sündürür..
Peki ,
Bir bilincin toprak altına gitmesiyle hesab edilemez büyüklükte bir harddiskin acaba kaç pozu kayıp gidiyor yeterince iletişime girmeden henüz..
Aynada iskeletimizi görmek mi zor..
Yoksa O gözlere sinen sonsuz görüntülerin karşısında aklımız yitirmek mi
biz göğe kuşak bağlarız.. bazan da ebem kuşağı deriz.. ebelerimizin kuşağı bir zamanlar demek ki öyle rengarenkmiş..
İngilizler yağmur yayı demişler.. belki daha gerçekçi bir tanım ama biraz hayal gücü eksik sanırım
Öyküdeki kadıköye , görüntülere ve seslere karışsın istedim bu harfler
ı
yediğimiz altı gol :)
attığımız beş gol
bazen aşırı coşku ,bazen aşırı durgunluk
oradaki gökkuşağında da kırmızı var ama
eh benim ki sırdanlık , öykü ise sıradandışılık ..
iki saattir demeye çalıştığımda bu !
TÜM YORUMLAR (9)