Sunasızlığın Kıyısında Şiiri - Samet Yıl ...

Sensizim…
Boşlukta, karanlık bir türkü söylüyor kalbim şimdi,
Dudakların yangınını özledim,
Gözlerinin ateşi sönmedi hâlâ içimde.

Dağlara anlattım seni haykırarak
Taşlar ağladı sessizce.
Denize fısıldadım bu gece yarısında adını
Dalgalar Gel!" diye haykırdı…
Ama ben, korkunun zincirinde,
Kıyıda kaldım.

Bir engel var aramızda:
Yüreğimin üşüyen duvarları.
Bağlanmak dediğin,
Çiçek açmış bir dalın kırılmasıydi belki…
Korkuyorum,
Toprak olursam,
Kök salarım diye sonsuza.

Sensizim…
Ama her gece rüzgâra soruyorum seni
"Hasret, sevdanın gölgesi mi ?
Deniz cevap veriyor:
"Aşk, korkunun üstüne yürüyen cesarettir.

Belki bir gün,
Dağların dilini çözüp,
Engeli yıkacağım.
O zaman dudaklarım,
Yıldızları yakacak senin ateşinle…
Çünkü sensizliğin karanlığı,
Seni sevmekten daha ağır.