Sunam Şiiri - Abdülkadir Karaca

Sunam çektirdiğin yetmezmiş gibi
Yine çektiririm diyorsun bana
Aşk bir kuyu sunam görünmez dibi
Kuyuda susuzum,muhtacım sana

Sunam öldür beni acı çektirme
Deli oldum düştüm halkın diline
Yeter verdin zehir,nazlı tenime
Artık beni güldür acı halime

Sunam yaram sarsan,zahmet olmazsa
Sunam yaram senden,kabuk tutmazsa
Acı çekermisin her dem kanarsa
Sen kanattın sunam,sen durdursana

Dosttun,düşman oldun öldürdün beni
Aşkta alev idim,söndürdün beni
Kara topraklara gömdürdün beni
Sunam revamıydı,bak gözlerime

Bana bir şans daha,bir avuç sevgi
Ötesi olmasın bir kere gelki
Yetişir verdiğin acılar gör ki
Sunam çok özledim,benim olsana

Sunam kötü halim yok ettim geldim
Açları doyurdum,tok ettim geldim
Azlar yoktur sende,çok ettim geldim
Gayrı perişanım bak bir yüzüme

Sunam ben imişim köle sattığın
Baharı özletip,kış arattığın
Sunam reva değil,günah yaptığın
Sunam ömrüm verdim,haydi alsana

Bizi çekemeyen yerde sürünsün
Sunam aşık bir ben,bak sende gördün
Sunam şiirlerin tükendiği gün
Sana yine yarım,inan sözüme

Sunam beni ateşlerde yaktın sen
Sunam dertlerimi sende bilmezsen
Kim acır halime böyle severken
Küskün olma bana,aşkla dolsana

Sunam gaflet sende,dert ise bende
Kırgın isen bana affet bu demde
Sunam hal kalmadı dertli bedende
Çileleri dost yapmışım sineme

Sana söylediğim herşey doğrudur
Aşk insanı dert çölünde yoğurur
Sunam yalanım yok,hallerim budur
Affet artık sunam,beni bulsana
(28,04,2004)