Sunak Şiiri - Bahadır Çiftlikli

Üstümde bütün yükü zamanın
Dünya bir iftira gibi omuzumda
Ve mezarlıklardan bir ses yükseliyor
Bizi de an ey sanatçı
O kimsesiz şiirlerinde
Tıpkı sessiz bir gece gibi
Veya ıslak toprak
Al bizi koynuna mısraların
Bizi baştan yarat
Bir vücut bulamasak da
Gerçek kıl bir hayali

Ve susuyor ağıdım
Gece beni susturan değil midir
Nedir peki onca gül
Bir gülü öpmek için
Dikene kan mı sunmak gerekir

Sen kendini kurban veren şiirine
Bir sunaksın ey şair
Kör kuşlar uçar şiirinde
Kuyular vardır
Boş ve yitik

Ama bir kurt bir yol bulur
Ve avına yaklaşır sessizce
Sen kendini kurban eden şiirine
Gece kadar karanlık
Ve anlam dolu mısralar
Yazacaksın şimdi

"Bu mısra benim kanımdır
Bu mısra ise canım
Ne yazsam gerisi anlamsız
Ben Habil'in soyundan
Korkak bir şairim
Yitirmiş bütün anlamını
Aslında katil olmalıydım

Ve bir sır gibi
Kendi sırtımda taşıdığım çarmıhla
Kendimi geceye asmalıydım"