Sunak Şiiri - İsmet Can

Sürgün gemiler yanaştı hep, bu limana
İstemese de ıssız kıyıları
Kürek çekerken tayfalar, sessiz adaya
Dalmak üzereydiler, belalı sevdaya

Ölüm hissi verirken, adanın mistik kokusu
Cezp ediyordu insanı, yeşil mavi dokusu
Alınırken sayılı titrek nefesler
Oturuyordu bedenlere, kalp korkusu

Yakalanıverdi hepsi, hadsiz dalgalara
Çaresi yok, direnmek boş, kavgalara
Yaladı saçları rüzgâr, ölümün tin halinle
Sonu beli olmayan, o ürpertili kaygılara

Bekliyordu en tepe de, adanın kraliçesi
Konuşmalarından anlaşılmıyordu; lehçesi
Kurbanlar için kurulmuştu; bir sunak
Bekliyordu adakları kabule, ateş bahçesi

Kurban edilirken, ölüme vadesi dolan
Ayrılmıştı bir kenara, en yakışıklı olan
İstif edilmişti kalpler, yılanlı mağarada
Onun kalbi olacaktı; kraliçeye sunulan

Her mağaraya atılanın kalbi sökülmüştü
Üzerine de biraz kan dökülmüştü
Bulamamıştı kraliçe, aradığı kalbi
Kalpsiz bedenler, direklere dikilmişti

Yakışıklı için burasıydı; artık son durak
İlk kez birine acımıştı; kızıl sunak
Sökülmek üzereyken kalbi yakışıklının
Açılıverdi önüne aniden, buharlı yunak

Kolay değildi öyle, her kalbi zorla almak
Sevgiyi öğrenmeden, hak mı korku salmak
Erişmek adına yıkılırsa tüm sunaklar
Mümkün olmaz mı? Sevdaya dalmak