Suna'm sen Benim Şiiri - Yavuz Değirmenci

Sana rastlamıştım ondört yaşında
O günden sevdamsın Suna’m sen benim
Yürek selam verdi durdu karşında
Ruhuma seyransın Suna’m sen benim

Gülerek seslendin o hoş nidanla
Canıma can kattın o can edanla
Birden mecnun ettin tatlı sedanla
Kalbimi çalansın Suna’m sen benim

Kara haber geldi gelin olmuşsun
Mahzun yüreğinle yürek delmişsin
Umudun peşinden baka kalmışsın
Ciğerim yaransın Suna’m sen benim

Hüzünler sakladın gözün yaşına
Kederler ekledin pişen aşına
Belki neler neler geldi başına
Feleği soransın Suna’m sen benim

Yıllar sonra gördüm sönmüş ışığın
Saçında çileden ak sarmaşığın
Hala sallanmakta keder beşiğin
Bağrımı delensin Suna’m sen benim

Goncayken kadere oyuncak oldun
Kederi elinde oyuncak bildin
Silkindin bu kötü oyunu sildin
Yuvanı saransın Suna’m sen benim

Ah eder hüzünler ölgün halinden
Yavuz’un kor olmuş yorgun dilinden
Lalezarın yalnız olgun gülünden
Asalet sunansın Suna’m sen benim