Suna Güngör Şiirleri - Şair Suna Güngör

Çillerinin ayazında yanar tüterim,
Görmediğim diyarın göksüzlüğüne.
Dokunur direkleri göğsüme,
Cırılçıplak,
Ellerim incelir, kalbim incinir, eskirim...
Ağır / ağraz / esrik söylemlerim;

şimdi dilimde aşk nârâsı
kelimeler akortsuz
sus pus olmuş ellerimde notası
ihanetin âsasına asılmış zaman
yangınım buluta kan damlatırcasına soğuk

seni sızlıyorum doruklarımdan;
papatyanın sevmiyor yaprağında,
kardelenin menekşe sevdasında,
bir ahh narasında,
bir aşk duasında,
buluyorum kendimi.

bir iç çekim yasası vurur
duman çökmüş hislerime
Asi bir yelde savrulur
söz dinlemez efkarım
adı aşk konmuş bir kere
kalbim hece hece atarken adını

Ay Firak

mor gecenin iç çekişleri esti hasret penceresinden
perdesi aralı pervazı kırık nicedir
çığlık çığlığa düşüyor yüzdüşüme yıldızlar
ay firak

BEN OLAM

Beni öyle sev ki aklım karışsın
Ömrünün baharı yazı ben olam
Sevdamızdan küsülüler barışsın
Hayatının tadı tuzu ben olam

bilincim, fikrim ve ben / değerlidir; saklarım zulamda / zümrüt yeşili,
çıkmaz koynumdan mahremin yüksüğü...
kül misali savrulsa da yangının ardında;
közünde dem tutar asaletinden.
tekrar tekrar demlenirken nasıl doğar?

Dünya'ya kazık mı çaktın?
Doyuramadın gözünü.
Hesabın kolaymış gibi,
Yitirirsin sen özünü.

GÖRMEZSİN

Kızıl güneş battı yine sinemde,
Gün ömrümden götürüyor bilmezsin.
Ay tükendi, yıl tükendi yönümde,
Yollarımdan süpürüyor görmezsin.

Bir düş sabahına vuslatsız daldım,
İçinde hayırsız o yari gördüm.
Gözlerim kapattım hayali sildim,
Açınca hayırsız o yari gördüm.