sevmeyi bilirdim sevilmeyi öğrendim
ağlamayı bilirdim gülmeyi öğrendim
susmayı bilirdim konuşmayı öğrendim
senin le her şey güzelmiş
iyiki sevdim yaşamayı öğrendim
ben bir yalnız fener olsaydım
sizde keşfedip gelseydiniz
birlikte manzaralara baksaydık
ben size sessiz türkümü söylerdim
siz bana sesli şarkınızı
rüzgarlar esseydi ikimizin saçlarında
sabah uyandığında mutluyum derde
yok bu oyunda ne ilk ne son perde
bir ateş yanar o gönüllerde
bu oyunun adı yok
duygular anlatılamaz bazen sözlerle
Sen uyurken, Seni ne cok özledigimi,
Seni ne cok sevdigimi söyledim bu gece.
Melekler fısıldadı mı kulaklarına?
Yüregimi bıraktım yastığının altına hissettin mi?
Sen uyurken,
hazır değilim
saçlarıma hüzün çiçekleri taktım
üstümde hasretin gelinliği
elimde bir buket özlem
gideceğin günü bekliyorum
sevgi dünyasından çıktım yola
bakmadan hiç sağa sola
görünmeden kurda kuşa
geçiverdim yüreğinden
dost bilirim dost diyeni
mumun alevi...
mumun öksüz ve hüzünlü dumanı,
kırmızı bir umudun üzerinde dansediyor.
bir sağa bir sola...
ey! ! göklerin hakimi
uzatma, alevden kollarını
yanmış bedenimi yakamazsın.
çek ışığını, günümü aydınlatamazsın.
saklanma, gecemi daha fazla karartamazsın.
çek yıldızlarını önümden
ne akşamın kızılı, ne yıldızlar,
ne yakamozlar isterim olsun.
zamanın ne önemi var.
yanımda ol ne olursun
saçların ellerimde gözlerin
gözlerimde olsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!