Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Kaleme dökülen ses, duyguların alarmıdır. Çünkü yakındığımız, sevindiğimiz şeyleri yazıya dökmekle kurtuluşu sayfalarda ararız hepimiz. Kimi şiir, kimi öykü, kimi makale, kimi roman yazarak… Coşkularım, sevinçlerim, acılarım benimdir demek bencillik olur. Herkes kendi hayatını yaşar. Ancak pek çok duygu, paylaşılmak zorundadır. Paylaşım çoğaldıkça, yaşam kolaylaşacaktır. Her yaşam bir romandır, her yaşamda farklı hayat öyküleri vardır. Gizli kalmış, açığa çıkmamış milyonlarca öykü; gün olur başk ...
