Sümüklü Kız (!) Şiiri - Muharrem Çetinkaya

bugün sana
yazamadığım bir öykümü anlatacağım
söze nerden başlasam
bilemiyorum
hani
mızmız
sümüklü
saçları dağınık
kaldıramayacağı yükleri
sürükleyerek taşımaya çalışan
yemek yerken üstüne-başına döken
kocaman olduğu halde ağzında emzikle dolaşan
ve çorabının tekini
inadına çıkarıp
bazen yalınayak çamurlara basan
güldü mü yanağında güller açan
bakışları bir ömre bedel
bir küçük kız var dı ya
-hemen nasılda hatırladın bak-
dün yolda rastladım ona
kucağında bir çocuk
dünyanın yükü sırtında
hamalı olmuş hayatın
sürükleyip
zor taşıyordu