Sümeyyem Şiiri - Erdal Yıldırım

Hasretin kollarımda zincir gibi
Ellerimde yük, salmıyor sümeyyem
Gönül kuyusunda buldum en dibi
Uğraşım büyük, olmuyor sümeyyem

Gözlerinin önünden çokça geçtim
Gül yüzünü gördüm içimi çektim
Bilsen ne aklar ne karalar seçtim
Bu gönül senden bıkmıyor sümeyyem

Sevdalar köprüsünün mimarısın
Geleceğimin bir tek kararısın
Hastanın en şifalı yararısın
Zehirin zarar vermiyor sümeyyem

Kurtların sürüsünde kuzu olma
Eğrilen adamların düzü olma
Utanmak bilmezlerin yüzü olma
Herkes ben gibi bakmıyor sümeyyem

Sesin gazelhanlara nağme olur
Duydukça bülbüller gülünü bulur
Bir cümlen bile beni benden alır
Senden gayrı duyulmuyor sümeyyem

Yalandan oyunlarla aklın çaldı
Ellerimden tüm düşlerimi aldı
Bir şey olmamış gibi haklı kaldı
Kadrin kıymetin bilmiyor sümeyyem

Sürgüne gönderilsem devran devran
Her yanımdan sarılsa hüsran hicran
Yalnız yüreğinde eylesem seyran
Acıdan zerre kalmıyor sümeyyem

Gizlerdim ismini dost divanında
Zikredemezdim adını yanında
Bundan böyle şiirler kararında
Kalemim sensiz yazmıyor sümeyyem

Cümle cihan bizi duysa ne çıkar
Benim ateşim yalnız beni yakar
Ummanlar içime baktıkça korkar
Bunca hasretle sönmüyor sümeyyem

Bu şehirde yollar bir sana çıksa
Ayaklarım sana gelmekten bıksa
O uğursuz, düşleri bir bir yıksa
Akla kefen biçilmiyor sümeyyem

Bahşettin gözümdeki feri bana
Ayırsan gönlündeki yeri bana
On kıta da senindir biri bana
Yazılanlar silinmiyor sümeyyem..