Çocukluğumun
kırık dökük hatıralarından
arta kalmış
-artı kalmış-
siyah beyaz bir fotoğraftın
anne...
Sen sonbahar kokuyorsun
sevdiğim;
saçlarında sararmış yapraklar
avuçlarında hüzün...
başımı göğsüne yaslıyorum
Eğer bir taşıt olmak isteseydin
Ne uçak olmanı isterdim
Hani gökyüzünde nasıl süzülüyorsa nazlı
İçimde de öylece uç diye
Ne de son model bir araba..
Ne gemi olmanı isterdim
Dağınık saçları
kirli elleri
ve simsiyah bakan
kocaman gözleri vardı..
Onu;
ilk gördüğümde..
Yüreğim;
Kapalı kapılar ardına sakladığım
Gizli gerçeğim..
Varsın seni kimsecikler bilmesin,
Görmesinler hüznünü
Tanımasınlar ne çıkar..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!