Sen şu çektiğin nefesi ver bana,
onun içinde ki aşkın yeter bana...
Ben güneşi suladım seninle
ateş sensiz dokunur mu bu cana...
Vur şu taşı gönlüme şimdi
taşın kalbi dayanmaz,
Bir çift sözdü beni benden alan
bir çift gözdü beni aşk ateşlerinde kavuran
şimdi bir ele ihtiyaç duyar bu beden,
ki çekip çıkarsın beni bu yangınlardan
o eldir ki beni vuslata erdirecek olan...
O konuştuğunda;
cennet kuşları havalanırdı dudaklarının arasından
gelip konardı ruhumun en mavi kıyılarına
görmezdi...
O sustuğunda;
damarlarımda gezen sarı bir yaprak olurdu her saniye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!