Hayatım anonimleşiyor
Yavaş yavaş
Bir bilinmezlik tufanına
Kapıldım gidiyorum.
Bir gün Kaf Dağı'nda
Bir gün Mariana Çukuru'nda
Vedalar senden bıktım demekti aslında
Sende aradığımı bulamadım,
Başkasında bulacağım...
Vedalar en büyük hakaretti!
Bir de sarılışları olurdu en son
Mahrum etmezlerdi kendilerini,
21 Aralık mı bu gece?
Yoksa uyku ilacı mı verdiler
Doğmak bilmeyen güneşe?
Bir damla ışığa
Muhtaç gözlerim.
Yokluğun yine nöbette
Senle ben...
Birimiz güneş,
Diğerimiz yıldız.
Birimiz aydınlatır gündüzleri,
Diğerimiz geceleri...
Birimiz bozar gecenin sessizliğini,
Kırgın düşlerim...
O kadar emek vardı
Bütün oyuncular yerinde
Işıklar hazırdı
Bir bitsinle her şey yıkıldı.
Hayatı dar ağacına astım
Hayatının karşısında
Ölümün acısını
Ona da hissettirebilmek için
Kayıp giden insanların,
Ardından dökülen gözyaşların hesabı için!
Sana döktüğüm her gözyaşı damlası
Zehir olup içtiğin suya konsun
Aldığın her yudumda
Nefesi haram eyleyip
Susuzluğunda boğsun
Ben geldim sevgilim.
Öyle çok oldu ki kendimden uzaklaşalı
Ve bir o kadar
Ölüme yaklaşalı...
Adını soruyorlar bana
Bu acının adını.
Hayata hep tersinden bakma!
Belki de bu
En büyük yanılgı.
Unutma!
Altıyı tersten okursan
Dokuz olarak görürsün.
Unutma!
Bülbül hàlà ötüyorsa
Gül de dalındadır.
Mecnun aşkından başka
Hiçbir şey göremiyorsa
Leyla hàlà yaşamaktadır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!