Sümeyra Şiiri - Hüseyin Uzel

BİRİNCİ SİTEM

Her türlüsü gurbetin, tarafımca denendi
Yüzümün çizgilerinde,
Takvimlerin yolsuzluğu belgelendi
Gurbetti, nereye gitsem
Her hasret, bir parça “sen”di

Dokuzumda kaybettim renklerini,
Rüzgara tutulmuş fırıldağımın
Ondokuzumda fırıldağı oldum,
Gökdelen tohumu serpilmiş çağımın
Yirmidokuzumdayım şimdi,
Hislerim uzak limanlara dümen kırdı
Bir hayal olmasaydı Sümeyra,
Beni böyle yetim mi bırakırdı

Ben ki
Dik başlı Amanos’un, en titrek gölgesiydim
Susmaya hüküm giymiş, bir vicdanın sesiydim

Sümeyra temmuz güneşiydi biraz da,
Kavururdu, başaklarını kalbimin
Gece rüzgar olur, dönerdi bana
Savururdu, başaklarını kalbimin
Bir türkü dinlesem,
Kara bulutlar çarpışır gözlerimde
Yağmur bekleyen, topraklara sızarım
Harmanda yanık kokan mısralarımı,
Ben hep Sümeyra’ya yazarım

İKİNCİ SİTEM

Gittin Sümeyra
Fakir sofrasında zeytindin oysa,
Toprağın karnında başaktın
Kalsaydın,
Bir inkılaba şahit olacaktın

Gittin, güneşe kılıç sallayan çocuk
Atını bambaşka bir iklime sürdü
Toprağın hasadını, sebil edip kuşlara
Giderken, yanında bir tek seni götürdü

ÜÇÜNCÜ SİTEM

Gittin Sümeyra
Hıçkıran bir ifade takıldı, sakallarıma
Umuttu, traşsız yüzümün jileti
Beklemekten vazgeçince
Gemileri, limanlar
Yırttım elimdeki en son bileti

Bir amelenin azığıydın oysa,
O kadar alıştım ki küçük kıyametlere
Sonumun kapısına dayanırım Sümeyra
Bir kabusla yaşamaksa gözlerin
Gün gelir bu uykudan, uyanırım Sümeyra

DÖRDÜNCÜ SİTEM

Bu kaçıncı bahar, sensiz
Sensiz, kaçıncı cemre düştü toprağa
Yokluğunda, geceye küskün kaç yıldız söndü
Dön, kalbimin mağrur sızısı
Topraktan gelenler, toprağa döndü

İlk ışık birazdan düşer odama
Uykulara yenilsem sevinmez misin
Terk etti masalları Zümrüdü Anka bile
Bir rahmete ram olup, yuvana dönmez misin

[huseyinuzel.com]