Onu gördüm bugün
Önce emin olamasam da
Sonra benzetmediğimi anladım
O beni tanımadı ya da hiç görmedi
Ben de tanımamış gibi yaptım.
Şimdi pişmanım
Kötü evlilikler gördük
Kötü anneler babalar
Kötü hayatlar yaşadık
Olması gereken bu sandık
Hayatı çok yanlış anladık
Yaşamayı bilmedik
Bilirim
Ağlamak zayıflık değildir
de
Eğer ağlarsan
İnsanlar seni zayıf sanar çocuk.
Gözlerinde hiç duymadığım şiirlerin buğusu var
Ve ilkbahar geldi Ömür Bey. Dünya aydınlık sabahlarına kavuşuyor ışıl ışıl. İnsanın içini ısıtan güneşin seferi var göğün maviliğinde. Ağaçlar ha çiçek açtı ha açacak. Yağmurdan sonra ebemkuşağı yokluyor retinasını insan gözünün. Ümidin bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir sevinç akıyor damarlarımda. Kalbimin üstünde binlerce kelebek kanadı... ve yüzüm ömrümün atlası düzlükleri mücadele, yükseklikleri tehlike, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir anılar atlası. Hayat saf kötülük değildir ve yaşamak zorunlu mudur Ömür Bey?
Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti sana? Acıyı görmeyen, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek kederin işleyip yaralamadığı bir insan halden ne anlar? Bir ilkbahar düşün ki Ömür Bey sert bir kış atlatmış, boranlarda savrulmuş, çamurlarda sürünmüş, bitişi göze almış ama yine de başlamış. Yaşamı düz bir çizgide tutabilmek mümkün mü? Yaşamak zorunda olduğum şunca yılı aykırı uçlar arasında gezinip geçirdim. Tanılar aldım, ilaçlar içtim, alışkanlıklar edindim, dayanamadığım şeyler oldu ama devam etmek bakış açını değiştirmekle mümkün.
Güneş açıyor Ömür Bey, gökten değil yüreğimin karanlığından ömrümün ıssız toprağına. Ben sonsuz bir zeminde küçücük silik bir nokta gibi eriyip gidiyorum. Bu varolmanın dayanılmaz hafifliği mi?
Gümbürtüler kopuyordu gökyüzünde
Gecenin karanlığında yıldızlar üzerimize düşüyordu adeta
Ara sıra patlayan top güllelerinin ışığı aydınlatıyordu etrafı
Şimşek şimşek yağmaktaydı kurşunlar
Ve toprak buram buram ölüm kokmakta
Bana gitme demeyeceksin
Üşüyorum veda et
Günün en acı saatleri bunlar
Benimle gel
Bari
Bir teselli ver, bir tebessüm et.
İnandığın şey gerçek
Düşünüyorsan var
Belki yarın öleceksin rahatla.
Kazandığın hiçbir şey için çok sevinme
Kaybettiğin hiçbir şey için çok üzülme
Belki de her şey bir yalandır rahatla.
Geçenlerde bir olay yaşadım çok saçma
Dedim herhalde bu bir rüya
Ne de olsa hepimiz tanrının rüyasındayız güya
Neyse birazdan biter
Bakalım ne olacak rüyanın sonunda?
Ama bugün anlıyorum ki o gün yaşadıklarım değilmiş rüya!
Sözcüklerim varmıyor yanına
Ağır yenilgiler alarak
Birer birer sönüyor bütün gülüşlerim
Hiç tanımadan ne garip
Beni unutmanı kıyamet bilerek Sadece susarak özlüyorum seni
Sense yakın ama uzakta
Kimsin
Kimlerlesin
Ne yapıyorsun
Neredesin
Bilmiyorum
Sana çok ihtiyacım var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!