Sümbül Şiiri - Esma Özdemir

gün, senin günün yine
kimsede yok inan senin rahatın!
yediğin önünde
yemediğin ardında
yanıbaşında sevgilin
her an elinin altında...
karnın, tok
sırtın, pek
yatağın sıcacık, hemen şurada!
bir ünlemene bakar
değil mi canım
ablan, emrine amade!
daha ne diyelim sana
oh, gel keyfim gel!

peki ya ben...
benim için de sanki öyle mi?
hiç kolay değil işler
sandığın gibi senin!

ne örsle uğraşırsın
ne çekiç sallarsın akşama kadar
benim gibi, kız başına!
ne çivi çakarsın
ne duvar boyarsın
ne demir doğramadan anlarsın
ne kaynak yaparsın.
kış geldi diye
ne odun taşırsın sırtında
ne kömür kalmadı, diye yanarsın
ne de benim gibi
geçim derdine düşüp de, öyle
erkek işlerine merak sararsın!

ne fırça yersin ev sahibinden
ne dükkan sahibinden kaçarsın!
ne küflenmiş ayakkabı sökersin!
ne de ağız kokusu çekersin!
yalan mı, söyle?
ne elektrik faturası biriktirirsin çantanda
ne doğalgaz zammına isyan edersin
partinin akı da bir
sarısı da...
yumurta gibi
senin için
siyasetin temizi
yoğurdun ekşisi
sütün karası da...
farketmez

oysa ki
sen de bir dişisin
ben de...
senin de cilven var
benim de...
evlensen
sen de doğuracaksın
ben de...
ama, sen bir defasında üç-beş tane
ben ise, sadece bir tane!
senin gözlerin ela kahve
benimki de...

eee... ne olacak şimdi öyleyse
burada bir haksızlık var
haksız rekabet diye
buna denir işte!
senin kuyruğun var
benim yok ama!
senin sakalın var
benim yok!
senin etrafında herkes pervane
benim yok!

üstelik be kızım
senin erkek gibi
bir tutam bıyığın var
niye benim yok öyleyse?

haydi söyle
bu da haksızlık değil mi sence?
en iyisi şekerim, ne yapalım biliyor musun
durumu eşitleyelim
bu işi düzeltelim

ey sevgili güzel kedim
gülüm, bülbülüm, Sümbülüm!
bak işte yine...
ne işin var kucağımda?
kız, seni ben mi doğurdum
yok ya
ben kedi mi doğurdum?
senin annen kim
senin ablan kim
senin bu evde işin ne?
seni ben mi evlendireceğim?

sen, evin kızıysan, öyleyse
yıkasana bulaşıkları
ben gelmeden önce
evimizi süpürsene...
televizyon seyredeceğine
akşam yemeğini pişirsene!

insaf et haydi
bir patilik olsun
kopar şu bıyığından
iki tel ver de
bari senin sayende
sözümüz dinlensin
bu alemde!