Sülüs Şiiri - İlker Gezer

Her akşam iştiması alınır gözlerimin,hayallerin ardı arkası kesilmez.Düşünceler zamanla zaman öfkeyle doğar ve saatler kendini ağırdan satmaya başlar,sövdürür kendini,bir-
inden binine bütün adamlar.
Sıra zulme gelir,keşmekeş insanların adeletinde hep son durakta indirilir.Ondan da geçersin bir zaman,işitmediğin halde duyarsın herşeyi.Serzenişin boşa çıkar,hırçınlığını yenmek beton kazmaya benzer.Işıklar tutuşur sonra,sönmez,kan ter içinde kalır yürek kendini bilmez,keskin bıçağa baş koyulurda yinede bu zaman çekilmez.
Derde dert,yaşa yaş ile gülmeden derman,öfkeyle muhabbet,geçerki elbet,bir derinden,bin emanet,der ki gönül; seninde eksiğin bir kerecik saadet.İnsaf et ihsan et ki,durduğu zaman sular akmaya devam etsin umutlar.Susar gözlerim,dilimi bir türkü sarar o türküyü gözlerinde söylemek var.Ey yar,yar olalı böyle dert görmemiş gurbet,sana bana değil bu isyan,gözlerimde başlar gözlerimde biter nefret,çığlık çığlığa hüzünlen hüzünlen ki yankılansın bu hasret.
Ah dimdik durup rüzgara karşı süpürmek özlemini,içtiğim yamimleri,birinden biri tutar diye,diktiğim çiçekleri,senin içinde biriktirmek var.Ola ki bir zaman,kabuk bağlar yaran,bu yürek kök salar iki metrelik toprağa,sonra bir kaç mazi kalır aklımda.Yüreğimde,üzgün ama kızgın bir sevgi ve birde ciğerlerimde onun kara derdi.
Of,dağlara taşlara konuşmak yok,bir sevdaya boyun eğmek bin derde deva olmak yok artık.Bundan sonra,,toprağımız derman,yaşımız yağmur,
gözlerimiz kapalı,yatağımız mezardır.