Suluova'da Akşam Şiiri - Mehmet Tozlu

Bir esinti başlardı karşı akdağ’ından,
Karlar buzlar erirdi, dik olan yamacından,
Rüzgar hiç eksik olmaz ki, kışından yazından.
Suluova’nın akşamüstü durulmaz ayazından.

İnsanları bir başka, gelmiş ayrı illerden,
Artık onlarda olmuş, bu yerden bu milletten,
Fabrika ortak kader düşmez iken dillerden,
İşte biz Suluovalıyız, Suluova’yı da severken.

Bir baştan bir başa kat ediyor Tersakan,
Suluova hayat buldu burası oldu vatan,
Boylu boyunca uzanan koskoca bir ova,
Tabiatı bir harika ne güzel şu Suluova.

Güneşin sıcaklığı yavaş yavaş kayboldu,
Bulutların berraklığı semalara savruldu,
Son kalan kızıllıksa Yedikırlara vurdu
Suluova’nın akşamında zaman yeniden durdu.

Hep hüzünlü olduğum, bu durduğum şu yerde,
Yaşarım akşamları sensiz olan şehirde.