Sulu Cesetler Şiiri - Melike Atmaca

En büyük çekincemizdir suların çekilmesi
Bedenlerin kurak kalma korkusudur bu, aleni aleni
Ruhu düşünmeyen ihtiyaç belası yok mu?
Tutsak etmiş korkulara,gönüllü cesetleri

Ceset nedir? Susuz kalan mı, ruhsuz kalan  mı?
Sulu  cesetler yok mudur?
Göklerden merdivenleri çekilmiş, sulu cesetler
Bir nebze bile yıldızlara ulaşamayan balık ruhlular (!)

İhtiyaç nöbetindeki bedenler ki uykudalar mışıl mışıl
Düşünce yasındaki yosun gibiler bilmeden
Ruhları örülmüş rüya zincirleriyle
Yaşıyoruz sanırlar hiç düşünmeden, hiç sevmeden

Tenini düşünen yüreğini düşünmeyen insan
Anlatır sanır kendini, ruhunu sormayacaksan
Bir fani yürüşü gizlenir düşüncelerde
O yüzden ete kemiğe aşıktır, her insanda her lisan

Bir alkış gelir ellerinden, ruhlarından sökülür sessizlikleri
Beden kürsüden saygıyla ayrılır, uzaklaşır koşarak
Bir direniş gösterir bir ihtilalde düşünceler
Faniliğe değil bu değer, sulu cesetlere hiç değil!

Ruhlu cesetlere, ebedi kemiklere hatta ezeli merdivenlere...