Sultanını Arayan Adam Şiiri - Yunus Bingöl

İçten içe hüzün destesiyim
Yok muradım dünyada
Kalmadı tahammülüm dünyaya

Ey düya, bab-ı efsunda gördüm sırlı ihanetini
Dünyanın cilvesine kandım, bir an unuttum Muhabetullah'ı
Bürhan istemem artık, ayinesidir yanmışlığımın
Ve unutulup, bir köşeye bırakılmışlığımın

Rûhumun ayinesinde gördüm iflasın eşiğinde olduğumu
A'zâlarım sıkılsa, ayinesi olur günahlarımın

Cazibedar bir dünyanın oyuncağı oldum
Bir a'mayım dünya denilen kuyuda
Vuslat nedir?
Canan kimdir? bilemem

Ey nefsim, bu ne hubb-u cahdır ki
Yine daldın âlemin seyrine
Bir bab-ı efsundur ki
Girersen atarlar seni odlara

Ey akılsız nefsim, utanmaz mısın?
İlahi kudretin karşısında cürüm işlemeye
Âlem-i misalde gördüm perişan halde olduğunu
Âlem-i şehadette bu ne küstahlık
Amiyane bir edayla bağlandın dünyaya

Tûl-i emeller daldı gönlüm
Harap oldu vicdanım
Dünya denilen derbeder
Etti beni Hak'tan bihaber
Dünya gözümün önünde bir sisti
Rabb-ül Âlem'i bulamadım