Sultanım Şiiri - İbrahim Yavuz

Bana sitem etmekte yerden göğe haklısın
Aşkımı hep içimde gizliyorum sultanım
Beni mecnun etmeye ne kadar meraklısın
Her saat her anını izliyorum sultanım

Korkuyorum kem gözler görürler de kazara
O eşsiz güzelliğin uğrar diye nazara
Bazen çıkıyorsun ya çarşı yada pazara
Bir bilsen seni nasıl özlüyorum sultanım

İş gereği de olsa ziller firâk çalınca
Bir hoş oluyor gönlüm benden izin alınca
Afakanlar basıyor birazcık geç kalınca
Sabırsızca yolunu gözlüyorum sultanım

Varsın olmayıversin insanın tek meder’i
Sevip sevilmedikçe değişmiyor kaderi
Sen kapıdan girince dağlar gibi kederi
Bir çırpıda silerek düzlüyorum sultanım

Bazı yüzeysel gidip bazı derin dalsam da
Bir deli anaforun ortasında kalsam da
Bazen hiç taviz vermez bir görünüm alsam da
Bazen de çocuk gibi nazlıyorum sultanım

Sen gelince anladım şansımın döndüğünü
Talih kuşunun gelip başıma konduğunu
Birazcık hissedersem ateşin söndüğünü
Yüreğimi yeniden közlüyorum sultanım