Hastaydın acılar içinde kıvranıyordun
Ölüm anında bile ümmetini düşünüyordun
Allah’ım sen ölüm acısını ümmetime gösterme diyordun.
Hz. Fatma başucunda bekliyordu.
Yavaş yavaş yolculuk başlamıştı sanki.
İkindi vaktiydi, Ebu bekr ağlıyordu,
Ağlama ey Ebu bekr, diyordun
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta