Sultanım Şiiri - Recep Arar

Sultanım; yazmaya başlayınca, elim titriyor,
Kalbim paramparça, aşkını bekliyor,
Dilim yalanda, söylerken tekliyor,
Uzaktan sana uzanıyorum, tut ellerimi, ne olur.

Nefsimin esiri olmuş gibiyim yenemiyorum,
Tövbe tövbe deyip, tövbemi bozuyorum,
Boynum öne eğildi, artık utanıyorum,
Uzaktan sana uzanıyorum, tut ellerimi, ne olur.

Sana geleyim diyorum, nefis set oldu karşıma,
Bahaneler çoğaldı, der bu günahı oraya taşıma,
Ruhum yok oldu, bedenimle kaldım tek başıma,
Uzaktan sana uzanıyorum, tut ellerimi, ne olur.
.

Her gelişimde bu günahkârı huzuruna aldın,
Reddetmedin Nazar-ı lütfunla, bedenimi sardın,
Zemzem misali Suyunla yıkatıp, günahtan arıttın,
Uzaktan sana uzanıyorum, tut ellerimi, ne olur.

Bin defa tövbemi bozsamda, yinede gel dersin,
Şefkatinle evladım deyip, okşar dua edersin,
Vallahi hem anamdan hem babamdan, daha merhametlisin,
Uzaktan sana uzanıyorum, tut ellerimi, ne olur.

Recep der, uzaktan uzattım sana ellerimi, Sultanım,
Neyleyim bahçemde sensiz açan gülleri Sultanım,
Himmet ve duana muhtaç bu gönül Sultanım,
Yine tut, tut günahkâr elimi, temizlet bedenimi. Sultanım.