Sultanım Şiiri - Oğuzhan Özbek

Besmele ile başlayayım evvela sözüme
Yazdıklarımız hayır olsun, Sultanım
Sözü önce söyleyeyim özüme
Manasını süzemezsek gönül'süzsün, Sultanım

Aşkla ördüğün gömlek vücudumda bürünse
Kemâline ermeyen aşıklar yerlerde sürünse
Öpülesi ellerin, mübarek başın, sinemde görünse
Sen ALLAH'tan lütufsun bana, Sultanım

Ateşli oku fırlattın aldın gönlü yakışınla
Sen ki gönüldeki ateşi büyüttün bir bakışınla
Gönül, han değil ki çıkmaya kalkıyorsun bir hışımla
Gitme, vur, kır, parçala ama gitme, Sultanım

Sırat dedikleri keskin ve ince geçerim amma
Gönül köpründen geçemem, geçemem beni anla
Sevdan bende bitmez, bitecek sanma
İncitmekten, üzmekten korkuyorum, Sultanım

Gözlerin tecellisidir nur-u ilahın
Gözlerin ki en etkili silahın
Zülfünü gören der; karardı bahtım
Ben göreyimde kararsın bahtım, Sultanım

Mecnun aşkını çöllerde arıyor
Ferhat dağları delip, delip duruyor
Şu gönlümdeki ağrı, bıçak gibi vuruyor
Gönlümü helak ettin demem sana, Sultanım

ah çekerim hasretinden, âh etmem bile
Aşık maşukunu, aşikâr edip düşürmez dile
Demiyorum ama yetmez mi çektiğim çile
Gelmez oldun, görmez oldun, duymaz oldun, Sultanım

Vuslat olmadı diye mi bu hüzünden
Gönül incilerini akıttın yüzünden
Gökyüzünden, yeryüzünden, yar'yüzünden
Rahmet midir bu yağan, gazap mıdır, Sultanım

Kerem'in aşkının nârı bendeki kıvılcıma denk
Yıldızları tesbih eder sabır çekeriz ahenk ahenk
Gönül kutsal mekândır, aşk ise hendek
Düşen kaybolmaz, ilahi aşka yükselir, Sultanım

Ey meczup zinhar uslanmam deme
Ela gözlü yâr getirir seni dize
De ki; Nasıl nakşetti ALLAH, seni gönlüme
Senin gönlünede beni nakşeder, Sultanım...

''Şüphesiz ALLAH en büyük nakkaştır''