Sultanım Şiiri - Cemaleddin Özmen

Sana sevgim aciz kalıyor.
Yüreğimde ki gül mürekkebe yön veriyor.
Vallahi zerre hükmündeki sevgim,
Seni malımdan canımdan öte biliyor.

Her akşam kaldırım döşeli yollarda yürüyorum.
Her adımda aşkını gördüğümü zannediyorum.
Aslını göremiyorum bari,
Hayalinden mahrum eyleme sultanım.

Yağmur gibi damla damla akan göz yaşlarım var.
Her damla kayalar altından filiz çıkartıyor.
Sel vurup,rüzgarlar esiyor.
Gel beni de gül cemalinle güldür.Sultanım

Sensiz siper aldık hedefe koştuk.
Hiç bilmedik hançeri bize çevirdik.Yüreğimize soktuk
Sensiz dağ eteklerinden aştık.yerlere düştük.
Elimizden tutan olmadı.Gel al bizi sultanım.

Sensiz benlikler doğdu,heybetleri büyüttük.
Adem'in çocuklarını bir birlerine kanlı düşürdük.
Bizdik ben olduk nasihatini unuttuk.
Gel,yanında hiç olan sahabene çevir bizi sultanım.

Sensiz yediler yetmiş yedi oldu.
Çocuklar büyüdü torunları öldü.
Biz o torunların çocukları,şimdi çöle düştü.
Yağmur ol gel,bir damla ver sultanım.