Sultanım Şiiri - Veli Bilici

Duygu denizinde boğulup gitme,
Önünde çok uzun yılların vardır.
Metin ol derdinin peşinden gitme,
Önünde mutluluk günlerin vardır.

Sende nezaket var, sende zerafet
İyilikler sende, sende merhamet.
Bunca zahmetlerden sonra nihayet,
Mutluluğa açan yelkenin vardır.

Hayran olmak bana, senin yanında.
Şakacıktan övgü, işim sanma da …
Kadir gecesinde mübarek ayda,
Senin için dua edenin vardır.

Ben hep derdi sevdim, dertliyi sevdim
Hiçbir şey almadım her şeyi verdim,
Teklifsiz, bedelsiz ben işte geldim,
Senin gerçek, özden sevenin vardır.

Manisa sultanlar şehridir hani,
Hani, Sultan bildim Sultansın yani,
Dostluk, sevgi baki, riya ki fani,
Can dost meclisinde sevenin vardır.

Biraz dur, dur düşün sözümü dinle,
Her mevsim güzeldir, “Güzel” seninle…
Böbürlen kendinle, övün kendinle
Senin karşılıksız sevenin vardır.

Mevlevihane’den çağrımız mı var?
Geri dönüş için çarkımız mı var?
Ağlayan Kaya’dan farkımız mı var?
Senin uzaklardan sevenin vardır.

Lalesi, mesiri, meşhur türbesi,
Mevlevihan olmak s/özün gayesi,
Yer yok mu gönlünde, gönlü düşesi,
El ayak mühürlü gelenin vardır.

Saruhan, Saruhan, Manisa’sın sen.
Hangi mahalleden, neredensin sen?
Vakvak’ta akan abu-hayatsın sen,
Senin her dem gelip içenin vardır.

Sevenin kıymeti bilinmez imiş,
Dayak ki nasipsiz yenilmez imiş,
Çağrısız, sebepsiz gelinmez imiş,
Bir davetle çıkıp gelenin vardır.

Hasret tezahürü sende oluştu,
Önce canda sonra tende oluştu,
Tezahür mübarek günde oluştu,
Senin ötelerden sevenin vardır.

Dostu- dost, canı- can, cananı- canan;
Böyle hüküm sürer içimde devran,
Bilici, küllenmiş yaran var, volkan;
Spil’den, Spil’den üfleyen vardır.
Senin kor ateşte yananın vardır.

Veli BİLİCİ