Sultanım Şiiri - Necati Sarıca

SULTANIM
Gündüzsefası köklerinden
Çitlere can veren
İsmi öğreten
Yeni yol bağışı elleri öpülen
Çatısında güvercin kuşları
Kerpiç evlerin ortasında
Beyazlar giymiş gül masalı
Ölmek senin neyin olur
Koşarken yavaşlar gibi
Kenara çekilmiş gibi
Hep yeniden başlar gibi
Sürdükçe atının terkisi
Sürdükçe meydanı genişleyen
Kaç evin kapısından geldiğim
Bulup bulup kaybettiğim
Geç kaldığım geç geldiğim
Bütün topraklarının gurbetinde
Hasretim her taşın hasreti evliğine
Ben geldim kapılarında durdum
Kapıları kapatmışlar
Beni dışarıda bırakmışlar