Sultanım Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Ey aşkın sultanı,
Ben senin,
Yüreğindeki renklere sevdalandım…

Avuçlarımda taşıdım gökkuşağını,
Titreyerek sundum,
Yüreğimden yüreğine…

Düşlerime aldım seni,
Seviştim delice,
Sınırsızca içimde dışımda…

Dans ediyor ruhum ruhunda tangoyla çılgınca,
Senden habersiz seninle,
Olur olmaz bir biçimde…

Yanaklarına dokunuyorum,
Kırmızı güller kokuyor…
Dudaklarına dokunuyorum,
Karanfiller…
Yüreğine dokunuyorum,
Nergisler, sümbüller, yaseminler…

Biliyorum;
Dikenleri yüreğimi kanatsa da,
Sarı güller hüzün kokuyor,
Ruhu kan koksa da,
Acısı içimi yakıyor…

Sen kokuyorsun ruhumda,
Ruhumsa senin avuçlarında…

Ben büyüyorum seninle,
Gelecekten korkmadığım zamanda…
Sevgim dünyalar kadar oluyor,
Bir dünya oluyorum seninle,
Kocaman bir dünya…
Sensizliği düşündüğümdeyse,
Korkularıma yenik düşüyor yüreğim...
İşte o zaman;
Düşlerim dökülüyor boğazıma,
Düşsüz kalıyorum,
Umutlarım soluyor,
Nefes alamıyorum sensiz…

O kadar büyüyorsun ki içimde,
Aşka hükmeden,
Aşkın kitabını yazan ben,
Aşkın hükümdarıyken varlığında,
Hükümsüz kalıyorum yokluğunda…

Cümlelere hükmeden ben,
Öyle acemi kalıyorum ki sensizliğinde,
Çaresizce küçülüyorum,
Mini minnacık kalıyorum cümleler içinde…

Ey yüreğime aşk ve sevda çiçeklerini diken,
Tomurcuklarıyla hücrelerime can veren kadın,
Ey aşkımın sultanı,
Bak haykırıyorum sana;

Öyle gizli,
Öyle sır dolu ki aşkın içimde…

Ay ışığında,
Gece karanlığında yıldızlarda,
Gün batımında,
Gün doğumunda,
Yaşadığım yirmi beşinci saatte,
Otuz ikinci günde,
Elli üçüncü haftada,
Yaşadığım her anımda,
Aldığım her nefesimde,
Sebebi ruhumda saklım,
Yüreğime can verenimsin diye,
Gel bana haykırayım dünyaya,
Sen benimsin diye...