Sultanım... Şiiri - Deniz Köksal

Gözlerimin içindeki bir ışıktı hasret ve bir akşam üzeri savruldu Haydarpaşa iskelesine..
Ellerimde suskun bir heyecan, yüreğimde sadece sesinin rengiyle bütünleştiğim bir sevda.
Bekleyişlerimin en güzeli ve beklemek istediğim tek gerçeğin bu kadar yakınımda olduğunu hissetmek ifadesiz bir tavırdır aslında yöresel bir tınıda…
Birden aralandı gözlerim,dinlemiyor beni artık kalbim, sen geldinnn gitti bendeki hüznün sen geldin gülmekte artık yüzüm.
Ve bir serinlik doldu avuçlarıma, sarılıp sol yanımın omzuna, kızıp içimden kör olası yokluğuna ve sadece sarılıp iki kişilik bir yalnızlığa öylece kalmak istedim hayatım boyunca… sonra ilerledi gece ve gece gitti ben kaldım gündüzün özleminde.
Yüzünde bu güne kadar görmediğim bir şefkat, gözlerinde meleklere inat bir hayat. Nasılda duruyor karşımda, öyle güçlü ve bir o kadarda kırılgan, çıt desem hani kopacak mutluluktan…
Gecenin koynunda bir yerlerdeyiz şimdi ve benim koynumda ise geceden kalan sevda var…
Biri çeksin kurma kolunu saatlerin, bütün zamanları dindirmeli, bitmemeli asla ama asla geçmemeli bu hasretten kalan zaman dilimi…
Ben bütün bir ömrü susuz yaşamışım sanki, yani dudaklarım kuru içiyorum kar etmiyor hiçbir içki, ne kadar susuz kalmışım bir bilsen, ellerinden gelmedikçe mey bu öksüz yürek kanmıyor ki… sonra birden asılı kaldı ay tepemde, bir sana bakıyorum gizlice bir ay bana bakıyor kimsesizce, üşüyorum hem de çok üşüyorum bu gece, Yani titriyor yüreğim ellerin elime değmeyince…
Kitabım hakkım canı cananda tutanım iyi ki varsın iyi ki sultanım..