seninle dosdoğru bir yola doğru gidiyorduk
hem de ne güzel
dopdoğru bir yola doğru gidiyorduk
Süleymaniye önlerindeydik sanırım
sanırım bir çan sesini
yerdeki gülün alnından koparıyorduk
herkes kendi gerçeğini tebliğ ediyordu ötekine
herkes kendi kutsal kitabını çıkarıyordu göklere
ben doğrulmuştum senin o güzel peygamberlerine baka baka
ben avutmuştum kendimi nasılsa senin o güzel peygamberlerine baka baka
bir mermi
bir çocuğun ekmeğinden geçiyordu
bir çocuk
hem de nasıl bir merminin aklından geçiyordu
Sultanahmet meydanına yakın bir yerdeydik sanırım
sen güldükçe
benim ellerim üşüyordu....
Kayıt Tarihi : 29.12.2012 04:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!