Sultanahmed'de bir gün

Sultanahmed’te birgün,
Baktı, birisi sarılıyor eline.
Tanıdı, bu otuz sekiz Mesut idi,
Hocam dedi, sizi gördüm ya!,
Benim için ne güzel birgün,
Bırakın, elinizi, ayağınızı öpeceğim.

Daldı bir an eski günlere,
Şükretti; ömrünü bu yolda tükettiğine

Hatırladı; onlarla arkadaş gibiydi.
Kravatsız geleni saklar,
Sigara içeni görmezden gelirdi.
Geç kalana tebessüm eder,
Saçı uzuna, “yakışmış” derdi.

Sırlarını saklar, dertlerini dinlerdi,
Severdi onları, çok severdi,
Kusur aramak ne kelime,
Her birini pırlanta bilirdi.
Ve onlarla yazılan bir şiir gibiydi...

İdeallerini paylaşır, yol gösterirdi.
Memleket türkülerini birlikte söylerdi.
Samimiydi, dosttu, hiç yalanı olmadı,
Sevgiydi, merhametti, bilgiydi,
Yegane sanatı, insanı eğitmeydi.