SULTAN-ÜŞ ŞÛARA,
BÜYÜK ÜSTAD N. FÂZIL
KISAKÜREK’E
-Ölümünün 27. Yılı Nedeniyle-
Necip Millet’imin Necip evlâdı
Unutmadık, unutmayız biz seni.
Çöle İnen Nur’la, Büyük Doğu’nla
Sen kendine meftûn ettin hep beni.
Ne de güzel attın hedefe oku
Niyetin yok etmek yok olan yoku
Kahramanmaraş’ın yüzünün akı
“Sultan-üş Şûara” kim imiş tanı?
Şâirler yatağı onun yöresi
Hiçbir zaman değişmedi töresi
Kendi tâbiriyle soy şeceresi
O “birin biri”dir unutma onu.
Yüklenmiş her türlü çileyi, gamı
Dâvâsı uğruna boylamış damı
'Adam gibi adam' misyon adamı
Kıble’den gayrıya dönmedi yönü.
Bâtılları üst üstüne yamamış
Hiç kimseden hiçbir zılgıt yememiş
Ona “üstat” diyen boşa dememiş
Gençlere tanıttı bugünü, dünü.
Ördü ide’loğun durdu sur gibi
İçin için yandı, yandı kor gibi
“Alçakta rakım var; o çukur...” gibi
Geride bıraktı bir sürü anı.
Dâvâ aşkı ile doldu ve taştı
Gençler “üstat” dedi. O ise coştu
Bir yerden bir yere durmadan koştu
Hizmetle geçirdi her doğan günü...
25/05/’10
Hanifi KARA
Kayıt Tarihi : 26.5.2010 04:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)