Sultan Şehir Şiiri - Metin Hanlıoglu

Sultan şehir derler, makamı yüce,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.
Mânevî iklimde gündüz ve gece,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Şems-i Sivasi’yle gün olur doğar,
Vahâbi Gâziy’le nur olur yağar,
Bütün kötülüğe nâr olur boğar,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Çifte Minare’si tarih kokuyor,
Gök Medrese ile sanat dokuyor,
Dostluk dergâhında meydan okuyor,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Ruhsâti Baba’nın doğduğu şehir,
Nice ermişlerin olduğu şehir,
Gâzi Atatürk’ün övdüğü şehir,
Neresidir dersen Sivas’tır gardaş.

Veysel’in sazının çaldığı eller,
Yiğitlerin harman olduğu eller,
Âşık meydanının dolduğu eller,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Kardeşçe yaşanır, hoşgörü ile,
İçersin suyunu, can gelir dile,
Bozkır toprağında, benziyor güle,
Neresidir dersen Sivas’tır gardaş.

Töresini korur, bilim ışığı,
Mekruhu, haramı bilmez kaşığı,
Meydanları dolar, bitmez âşığı,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Cehâleti kökten istersen yırtmak,
İzzettin Keykâvus, târihten yaprak,
Kurtuluş ruhunun doğduğu toprak,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Burada bulursun bütün çağları,
Binbir çiçek ile Tecer Dağlar’ı,
Allı yeşillidir, Gürün Bağları,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Dosta, can gardaş diyoruz bizler,
Misafiri sever, ak olur yüzler,
Alevî, sünnîsi bir olur özler,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.

Meçhulî’nin âşık olduğu sultan,
Ekmekle soğanı, tatlıdır baldan,
Gelmişi, geçmişi şanlı bir yoldan,
Neresidir dersen, Sivas’tır gardaş.
Metin HANLIOĞLU (Meçhuli)
07/11/2009