Sultan mısın? Şiiri - Mehmet Macit

yağmurlu bir sonbahar günüydü,
seni gördüğüm zaman.
kim derdi ki yağmurlar hep benimle kalacak,
her mevsimde yaşlarım,
yağmur gibi akacak.
deli poyraz eserken o sonbahar gününde,
gözlerinde kayboldum.
titredi bedenim kalbim duracak sandım.
poyraz mıydı üşüten?
yoksa,
zor bir aşk yeli miydi?
kim derdi ki poyrazlar bana dost kalacak,
her mevsimde yüreğim sonbahar yaşayacak.
üşümeler dinmiyor sensizlik derin yara.
Aldığım her nefeste anılarla savaştım.
geldi hazan mevsimi,
hüznüme hüzün kattım.

yükledin üzerime dayanılmaz çileyi.
sormadın hallerimi bir kez bile uzaktan.
aşkına varmak için neler yaptı bu deli!
rahibe mi oldun da? Gönlünü kapatırsın.
dünya güzeli misin?
yoksa,
bir sarayda sultan mı?
on beşinde değilsin saçlarında aklar var.
iki adım sonrası nefessiz kalırsında,
sana sevgiyle bakan gözleri bulamazsın.
yalvardım yıllarca aşkına dilenciyim,
bir sadakan olurdu gönderseydin selamı.
yüzünü görmek hayal,
sevgi dolu bir sözün bana nasip olmadı.
umut dolu bekledim boşa geçti çok zaman.
tanrıya el açıp isteseydim affımı,
günahlardan arınıp temizlenmiş olurdum.
duyuyor musun beni?
gönlü kibirle dolu, zalim yürekli kadın.
İlah’tan daha mı ötelerde,
erişilmez yerdesin?

ey gönlüm!
hala mı düşünürsün? Vefasızın birini.
yazıklar olsun yüreğindeki aşka.
eyvahlar olsun akıttığın yaşlara.
be hey! Gönül;
mademki çile çekmek amacın,
bir tekkede kalaydın.
derviş olup ağlayıp Tanrı’ya yalvaraydın.
gülünecek haldesin.
ömrün bitmiş be adam kambur çıkmış belinde.
söylenirsin durmadan ismini dillerinde.
az kaldı sabret mezar kazılır sana.
boşa geçen yılların hesabını verirsin.
giderken haber gönder öldüğünü öğrensin.
bir Fatiha okurda mezarda sevinirsin.

ne söylersem dildedir.
özüm sensiz çöldedir.
aşkım yaban eldedir.
hallerimi sor gayri.

Mehmet Macit
13.10.2012