Ahmet başını kaldırdı, yanı başında duran ağaçtaki kirazlara baktı. Baktığı ağaçta yapraktan daha çok kiraz vardı. Kirazlar dalında yenice olgunlaşmaya başlamış olduğundan tam koyu rengini almamış, pembemsi renkleriyle dalların üzerinde yeşil yaprakların arasından çok güzel görünüyorlardı.
Onlardan kopardı bir tanesini yedi. Ev sahibi kadın onu kiraz koparırken görmüştü. Ahmet izinsiz yaptığı bu davranışından biraz kızardıysa da, yaptığından utanmamaya çalıştı.
Biraz sonra, ev sahibi yanına bir merdivenle ve bir de sepet ile geldi. Sonra merdiveni ağaca dayadı. Elindeki sepetle ağaca çıkıp kirazın olgunlarından toplamaya başladı.
Daha sonra topladığı bu kirazları, yıkanmış temizlemiş olarak, bir tabağa koyup Ahmet ‘in önüne getirdi onları Ahmet’e ve onun yanındaki diğer kişilere yemeleri için ikram etti.
Ahmet biraz daha fazla kızarmıştı, yaptığından utanmış sanki ev sahibine o güne kadar hiç kiraz görmemiş biriymiş gibi ya da canı kiraz çekmiş biriymiş gibi davrandığını düşündüğünden biraz üzgün önüne gelen kirazlara bakıyordu.
Aslında doğruydu da, daldaki yeni olgunlaşmaya başlayan kirazlar dallarında o kadar güzel görünüyorlardı ki, insanın canının onları yemesi için koparmaması mümkün değildi.
O gece misafir olarak kaldıkları bu evden ertesi gün sabah erkenden ayrılarak, dört ay boyunca kalacakları ve dağlarında iş yapacakları araştırma yapacakları yeni bir köye vardılar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta