Sultan'ın Suyu Şiiri - Hasan Özdemir 2

Ah et savaşlar dolu umut
Görünmez oldu parlayan yıldız
Sultan'ın suyundan yut
Kainat en dibe çökmüş ıssız

Zifiri mutluluk aydınlık gece
Işıklar söndü, kainat soldu
Gök ihya oldu, kadehler kırıldı
İlk adımında çöktü sırat

Teninde süzülsün göz yaşları
Tekerrür etmez ehlin
Kanatır binbir acı mirası

Masumhane bir katil meşrebin
Simana tebessüm eden anı, semaha göçtü
Özlediğin bir odun ateşine muhtaç dengin

Ağlasın parlayan ayın karanlık yüzü
Çaren bir başka elde meziyet
Mazin mısralara denk düşmez
Koca bir ömrün savruluşunu seyret

Neydi o geçen zamanın kesiği
Var oluşuna kahret
Ufak bir efkar sende yara açan
Karanfil kokulu düşler
Yarana, yarandan öte yarınına pranga vuran

Efkarın garip yollarından
Bir sılaya hasret
Kuytu bir savruluşun deminde kalan
Issızlığın sızlayan bedenine yad et
Bundan beridir
Yüreğin kâinata perde vuran...