Öyle biryer vardır elbet
İnsanların yalnızlıkları ile selamlaşmadığı
Gölgelerinin suskunluğunda türkü söylenmediği
Çocuklarının gölgelerinin birbirine karıştığı
Öyle biryer vardır elbet...
Eskiden...
Senmiydin şeffaf boşlukta eş renk,
gökyüzünün yere inmişi
Bu yüzden soluduğum havada hep bir ümit
Senmiydin o,
Bugün içinmiydi,
dili geçmiş zamanımın ve gelecek kipimin
Bir resimden farkın yok artık yaksam yanacaksın yani,
Ramak kalmış gözlerinin çizgileri düşmesin resmine,
Düşse yaşayacaksın sahi;
bu mu anlamsızlaştıran bilmemezlerimi, duymamazları, anlamamazlarımı,
Asık suratlı bir cüceyi büyütüyorum, gölge (sinin) oyununda,
ne soytarım ne dostum diyorum yada hiç olmamışım...
belki hakikatim,
Ayaküstü sevmişliğim kadar...
Pencerelere uzan akşamüstleri,
1000 kişilik bir orkestra eşliğinde vazgeçiyorum insan olmaktan,
dökülüp kırılıp incilerimi bir fıçı içinde doğmak istiyorum yada bir dut yaprağında,
Saç tellerim ve ses tellerimde bir gitarın kopmuş sesiyle kesiliveriyor insanlarım yaşamasından.... incilerini döke döke
1000 kişilik senfoninin en ince notasında, uykularım bölünüyor sayfalarındannnnnnn
dökülüp kırılıp incilerimi derin sulardan izleme cesaretini alıyorum elinden ayın.
Özgür olmayı seçiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!