Sultan alparslan Şiiri - Rabia Barış 2

26 Ağustos 1071 Malazgirt Zaferi

SULTAN ALPARSLAN

Alparslan Malazgirt’ten girdi Anadolu’ya,
Kılıçla selam verdi, gökte yıldıza aya,
Kuşandı kılıcını, topladı ordusunu.
Şanlı Türk’ün gücünü, duyurdu tüm dünyaya.
Kılıçla selam verdi, gökte yıldıza aya.

Küheylanlar gibiydi, girerken Malazgirt’ten,
Osmanlı meşaleyi yakacaktı Söğüt’ten,
Anadolu Türklerin, beşiği olacaktı.
Osman Bey ki hisseyi, alacaktı öğütten.
Ve bir dünya devleti çıkacaktı Söğüt’ten…

Demir dağlar delerek girmiştik bu ülkeye,
Dediler Anadolu ve burası Türkiye,
Türk adını kazdılar dağa, taşa göklere,
Dosta kucak açtılar, ya Allah diye diye!
Ve böyle inşa oldu, al bayraklı Türkiye.

Nice şanlı Türk boyu bu topraklardan geçti,
Mevlana ilim için, gelip bu yurdu seçti,
Horasan erenleri, kondu, göçtü bu yerden.
Yunus Emre şerbeti Taptuk elinden içti,
Yüzlerce evliyalar, burda kendinden geçti.

Türkiye’m cennet ülkem, sen teksin cihan gibi?
Var mola bu dünyada Sultan Alparslan gibi?
Sen cennetten bir parça, sen sevdanın ülkesi,
Seni sineme sardım, sevdalı canan gibi,
Seninle avunurum, yâr gibi yâran gibi.

Rabbim bu toprakları, Türklere bağışladı,
Nice kahramanları, hep bu soydan yolladı,
Hem korktu yabancılar, hem gıpta etti Türk’e.
Yürekli kahramanlar, birbirini kolladı,
Osmanlı sancağıyla tüm dünyayı salladı.

Yer etti dimağlara, Türk'ün korkusuz adı,
Avrupa’ya dayandı, Osmanlı'nın kanadı,
Hem doğu hem batıyı, kavuşturdu bir yerde.
Her oluşum tükenir, tarihte kalır adı,
Elbet vakti gelince, dolacaktı miadı.

Şimdi cumhuriyet var onunla bahtiyarız,
Devletler gelir geçer millet olarak varız,
Al bayrağım göklerde, temsil ederken beni.
Fatih’e, Atatürk’e, hepsine minnettarız,
İlla Sultan Alparslan, varsak onunla varız.

Rabia BARIŞ