Sultan Şiiri - Atilla Durukan

oturmuş altından tahtına sultan,
bir elinde elmaslar, digerinde zümrütler.
başında anka kuşları, birbirinden güzel,
yüregi bomboş ovalar gibi.
emrinde ordular, binlerce nefer,
topu, tüfegiyle dagları deler.
binlerce sevdalı gönüllü nefer,
yüregi bomboş, alevleri var.
başka çaresi yok,
hele yürek alev, alev
çırılçıplaksa gece
dayanmışsa kapılarına hasret,
özlem ateşini söndürmeden.
in tahtın dan
bana öyle gel.
toplayalım tüm çivileri

seninle gökyüzüne merdiven yapalım,
vuruken darbeleri gökyüzünden,
yer yüzünün geceleri titresin
ayak izlerimizin altında,
çıldırsın merdivenler
adım, adım çıkarken.

dur
dön bak etrafına
soluklan biraz
eteklerine sarılan mutlulukları topla
bakma geride biraktıklarına
yagdır yagmurları gözlerinden,
yıkasın altta kalan, gerileri.
uzat ellerini az kaldı,
son katındayız maviligin
işte...