Sultan Şiiri - Mehmet Yağcı

yıllar önce bir komşumuz vardı
hem kara hemde çok yavandı
adı deseniz sultandı
evde kalmış kız kurusuydu
ne zaman bize gelselerdi
kaçıp saklanasım gelirdi
anası desen tam bir ucubeydi
kızını giydirir makyaj yapardı
kızda her gelişde nazlar yapardı
anası hemen girerdi lafa
kızım diye söylemem ben
varya..aha bu bizim sultan
her yemeği tam yapar anam
ne uçan ne kaçan kurtulmaz ondan
hedef belliydi lafı dolandırmadan
hayırlısıyla versem onu kocaya
görürsünüz o nasılda avrat ola
böyle dedikce sultan şımarır
gözleri sanki baygınlaşır
keşke ana kız bir koca gelse
hemen yarında beni istese
farketmez evlenmiş boşanmış
isterse iki evli ister ihtiyarlaşmış
bana bir koca bulun komşular
inanın size olurum minnettar
ben bunları pek anlamazken
annem çay demler onlara gitmeden
çaylar içilir kadının hala aklı kocada
kızım der anama tam kapıdan çıkarken
bir koca olursa akılında olsun sultan
ben kızarım neden geldi bunlar diye
anamsa gülerek bana işde bu kadın
bizim aşağıdaki çocuğa müştere