Sultan Şiiri - Sedat Erdoğdu

Gecenin kabuğunu çatlatırdı kahkahaları
Yıldız yağmurları vururdu penceresine
Akşamdan kalma tozlarını süpürürdü çöpçüler
Sivri pabuçlarında eskirdi Karagümrük yolları.
Tomurcuklar büyütürdü yanağında benleri
Sürgün kirpikleri ehl_i keyif kapanırdı önünde
Bir hilal saklanırdı masallardan kaçıp gözlerine
Kül söylerdi ateş şarkılarını, yangınları kucaklardı dudağı
Saçlarında karanfil satardı, yalın ayaklı tazeler
Coşkular eksilmezdi mahallede, çengiler göbek atardı.
Havadan sudan bahsederdi gökyüzünde bulutlar
Toz olur savrulurdu İstanbul sokaklarında etekleri
Siyah salkımları toplardı bağ bozumu işçiler
Sırtını sıvazlardı, yeşil-çamın yosun tutmuş duvarları
Titrek alevlerin dansı başlardı beyaz perdelerde
Gözlerinin fenerinde yol alırdı, mavi kanatlı düşler
Gramofon kuşları şakırdı bir balıkçı kahvesinde
Örümcek ağlarına takılırdı çalar saatler
Çağlayanlar gibi dökülürdü kristal kadehlere
Bağrının tellerini koparırdı efkarlı sazendeler
Parmağında zil sesi, ağrılarını bastırırdı elleriyle
Nice hüzünleri vardı kuş sağanağı geçip giden
Sultanlar gibi kurulurdu, kendi ördüğü hapishaneye.