Süleymanname Şiiri - Hanifi Kara

SÜLEYMANNÂME

Her ay milyonlarca, maaş alsa da
Pulu Süleyman’a, kalır mı sandın?
Hayatı boyunca, devran sürse de,
Yalı Süleyman’a, kalır mı sandın?

Telleri kırıldı, bir bir sazının
Eri olmalıdır, insan sözünün
Her gün yal verdiği, cılız tazının
Çulu Süleyman’a, kalır mı sandın?

Kendi milletine, kuyu kazdıysa
Onun aleyhine, ferman yazdıysa
Hayat projesin, yanlış çizdiyse
Yolu Süleyman’a, kalır mı sandın?

Bir gün âhı tutar, örtülü kızın
Bunu bir kenara, kaydedin, yazın
Akortsuz, mızrapsız, çaldığın sazın
Teli Süleyman’a, kalır mı sandın?

Ensesi çok kalın, mîdesi toksa
Ülkesine karşı, günâhı çoksa
Ölürken geride, vârisi yoksa
Malı Süleyman’a, kalır mı sandın?

Dediği olmadı, kartel basının
O da bittiğini, gördü “as”ının
Eliyle diktiği, has bahçesinin
Gülü Süleyman’a, kalır mı sandın?

Görevden düşünce, başka hâl olur
Çabuk unutulur, birden kâl olur
Hakk’ı taşlayanlar, bir gün lâl olur
Dili Süleyman’a, kalır mı sandın?

Yıllar yılı boğdu, bizi dumanı
Fırsat verme, bilir misin amanı?
Kovanı terk eder, oğul zamanı
Balı Süleyman’a, kalır mı sandın?

Beşler sebep oldu, düştü uçağın
Kaç yerden kırıldı; kolun, bacağın
Beklenmedik anda, söner ocağın
Külü Süleyman’a, kalır mı sandın?

Başına çökecek, Çankaya’n, çatın
Sana da mülk değil, makâmın, yatın
Yedi kez dörtnala, sürdüğün atın
Nalı Süleyman’a, kalır mı sandın?

KARA’nın yüzüne, gülmeyen dünya
Hatır, gönül nedir; bilmeyen dünya
“Sultan Süleyman’a kalmayan dünya”
“SÜLÜ” Süleyman’a, kalır mı sandın…?

09/04/’2000
Hanifi KARA