Süleymaniye Akşamları

SÜLEYMANİYE AKŞAMLARI

Yine akşam oluyor Süleymaniye’de
Elleri ceplerinde
Benzi uçuk çocuklar geçecek
Kirazlı mescit sokağından...

Yine akşam oluyor Süleymaniye’de
Ardından kahır yüklü bir gündüzün
Ne zaman uzansam şu tahta ranzaya
Tak tak vuracak kapıyı serseri hüzün…

Yine akşam oluyor Süleymaniye’de
Bir bir sönecek bekâr evleri
Hasta iniltileri duyacağım yan odadan
Yandıkça yanacak içimin alevleri...

Yine akşam oluyor Süleymaniye’de
Ahşap evler gibi yalnızım
Söyleyin ey esmer geceler
Hiç bitmeyecek mi bu ağrım- sızım.

Yine akşam oluyor Süleymaniye’de
Savrulacağım yaprakları arasında güzün
Ve sonsuz karanlıklar içinde
Bir görülüp bir kaybolacak yüzün.

Cumali balıkçıoğlu.