Yaşadığım hayattan öğrendim ustam
Var olanlar yok oldu düştüğüm zaman
Ben bu kadar gaflete düşmezdim amma
Ben onu vefalı yar sandım usta
Suçsuz iken suçlu oldum eyvallah
gittiğinin kaçıncı günü saymıyorum
adını koymadım sensizliğin belkide bilmiyorum
nasibimmiş yoklugun ben seni istiyorum
kadere boyun eymek gelmiyorki içimden
eden bulur bulan eder akıllı yok ki gözümde
Şimdi yokluğun çöktü üzerime
gücüm yetmiyoki kaldırıp atayım
gözüm karardı: çocukça yanlarım yok artık
yada masum gülücükler
git gellerinin sonuna geldiğin gün beni bırakıp gittiğin gün
bitti herşey..
Yoklugun bir zırh gibi sardı bedenimi
Yıl oldu yıllar oldu geçmek bilmiyor
Kaymıyor gönlüm başka aşklara
Olmuyor bitmiyor gitmiyor hasretin
Gözlerimin aradıgı yerler seni getirmiyor
Her yüreğin ayrı derdi vardır kimisi ekmek kimisi aşk kimisi acı kimi tatlı
Yaşanıp gidiyor herkesten habersiz kim kimin umrunda
Milyonlar kaparken gözlerini hayata boş sokaklarla uyumayanlar kimsesizler kimin umurunda
Sevgilisinden ayrılıp kafasını çekmek dediği bataklıga düşen gençler
Kumar masasında sabahlayan Amcalar dedeler kardeşler
Aşkı günlük yaşayan sahte yürekler ve onların sahte askları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!