Adana, sen ne vakit böyle güzel oldun,
Ben mi gözlerimi yeni açtım sana,
Yoksa o geldi de ışık mı vurdu sokaklarına,
Taş köprünün altında şimdi bambaşka bir dünya.
Göz göze gelirken Seyhan'la,
Verse 1:
Aşkınla yanar kalbim, her gün artar özlem
Bütün dünyam sensin, gönlümde sensin hep sen
Canım, seninle güler, seninle ağlar bu yürek
Düşlerimdesin, her anımda sen varsın gerek
Altın tasta üzüm var,
Benim sende gözüm var,
Ela gözlerin bana,
Sonsuz bir huzur sunar.
Her sabah erkenden,
Aşk, bir insana, bir şeye ya da bir ideale karşı derin bir sevgi ve tutku duygusudur. Aşk, insanı hem mutlu hem de zorlayıcı duygulara sürükleyebilir; bazen sabır, fedakarlık ve bağlılık gerektirir. Kişinin kendini bir başkasında bulması, her şeyde onu görmesi, yanında huzur bulması gibi hislerle tanımlanır. Aşk, hayatın güzelliklerinden biridir ve kimi zaman tarif edilmesi zor, yaşanarak anlaşılması gereken bir duygudur.
[Verse 1]
Aşkı bilen ayrılığı bilmez mi sandın?
Ah… yürek yanar, göz yaşarır, yine de sustum.
Sessiz çığlıklarla bekledim, bir sonbahar gibi
Dallar döküldü içimde, soldu her umut.
Her kuş bulur kendine bir dal,
Her dalga varır bir sahile,
Güneş doğar her karanlık sabaha,
Her yıldız bulur gecesini,
Ama ben, ben senden başka sen bulmam kendime,
Dünyamı başıma yıktın,
umudum kırık dökük bir cam gibi.
Ellerim boş, yollarım sessiz,
seninle yürüdüğüm her adım karanlıkta kayboldu.
Dünyamı başıma yıktın,
ben hâlâ altındayım o enkazın,
yürür kalabalıkta,
Kimse bilmez onun hikayesini.
Ela gözler sıradan görünür,
Ama ben bilirim,
O gözler bir şehri içine sığdırır.
(Verse 1)
Ela gözlü nazlı dilber,
Bir bakışın yeter bana,
Yüreğimde aşkın ateşi,
Yanıyor hala, yana yana.
Vurulmuşum gözlerinin elâsına
hele bir bakın işvesine edasına
Yemin olsun ikimizi yaradana
Acımıyor bir annenin evladına
Elâ gözü kalbimi paraladı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!