Süleyman ile Muhayyel - 2

Yanımda bir gün,
Süleyman bir şiir açmıştı,
Eski bir şiir.
"Kapat!" Dedim.
"Bir daha da benim yanımda bu adamı açma!"
Süleyman şaşırdı.
Sesim yüksek çıkmış olsa gerek,
Nedenini sormuyordu...
&
Elimi omzuna koydum.
"Süleyman" dedim.
"Beni bu sevdaya düşüren adam,
İşte bizzat bu!"
Öyle bir sevdirdi ki bu sevdayı,
Öyle bir sevdaladı ki bizi buraya,
Kendisi başka yola gidince bile,
Vazgeçemedik, Süleyman.
Kapat, eksik kalsın.
Kapat Süleyman!
Ne bittiği için üzülüyorum,
O şaire olan ilgim, alakam, tutkunluğum.
Ne yaşandığı için sevinebiliyorum.
Kapat, boşver gizli kalsın.
Çünkü delice ezberlemişim.
O eski, ismi bile nutuk olan,
Başa sarıp sarıp dinlediğim albümü,
Her zerresinden süzmüşüm Süleyman.
Boşver benim yanımda dinleme.
&
Ondan nefret ediyorum Süleyman.
Ben kimseden nefret etmezdim değil mi?
Evet, ondan nefret ediyorum.
Çünkü, onu çok sevmiştim.